Verbum

карале́ўна, -ы, мн. -ы, -ле́вен і -ле́ўнаў, ж.

Дачка караля (звычайна ў казках).

каза́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Жонка або дачка казака¹.

уну́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Дачка сына або дачкі.

хро́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Хросная дачка ў адносінах да хросных бацькоў.

пра́ўнучка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Дачка ўнука ці ўнучкі.

прыёмыш, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Прыёмны сын або прыёмная дачка.

Узяць прыёмыша.

хро́сны, -ая, -ае.

Які ўдзельнічае ў абрадзе хрышчэння.

Х. бацька.

Хросная маці.

Х. сын.

Хросная дачка.

пяцёрачнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Вучань, які звычайна атрымлівае пяцёркі; выдатнік.

|| ж. пяцёрачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Дачка — п.

захаце́ць, -хачу́, -хо́чаш, -хо́ча; -хаці́; зак., чаго, з інф. і са злуч. «каб».

Пачаць хацець.

З. малака.

З. есці.

Захацела, каб дачка прыехала.

стрые́чны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца ў сваяцтве па дзеду ці бабцы з дзецьмі іх сыноў або дочак; дваюрадны.

Стрыечная сястра (дачка цёткі ці дзядзькі).