гарка́віць, ‑віць; незак.

Аддаваць гаркатой, мець горкі прысмак. Квас гаркавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ухо́даць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. (разм.).

1. каго (што). Пазбавіць жыцця, забіць.

2. каго (што). Змардаваць, змучыць.

Уходала яго хвароба.

Уходалі сіўку крутыя горкі (прымаўка).

3. што. Патраціць, расходаваць або з’есці.

У. многа грошай.

Уходалі гаршчок кашы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пья́ница п’я́ніца, -цы м. и ж.;

◊

го́рький пья́ница го́ркі п’я́ніца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́рький прям., перен. го́ркі;

◊

го́ре го́рькое го́ра го́ркае;

ху́же го́рькой ре́дьки горш за го́ркую рэ́дзьку;

го́рький о́пыт го́ркі во́пыт;

го́рькая пилю́ля го́ркая пілю́ля.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачамярэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які стаў горкі, як чэмер; які надакучыў, абрыдзеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альпіна́рый, ‑я, м.

Участак саду або парку ў выглядзе штучнай камяністай горкі, засаджанай высакагорнай (альпійскай) расліннасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарчы́ць, ‑чыць; незак.

Аддаваць гаркатой, мець горкі прысмак. Смага бесперапынна мучыла, прыкра гарчыла ў роце. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праго́ркнуць, ‑не; пр. прагорк, ‑ла; зак.

Сапсавацца і атрымаць непрыемны пах і горкі смак. Масла прагоркла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыма́цкі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і прымачы. Жаніўся — хлеб горкі прымацкі, Ссівеў, а свайго і не еў. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заливно́й в разн. знач. заліўны́;

заливно́й луг заліўны́ луг;

◊

заливной пья́ница го́ркі п’я́ніца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)