мы́каться прост. гарава́ць; (скитаться) блука́ць, бадзя́цца;

мы́каться по све́ту блука́ць па све́це;

мы́каться по чужи́м лю́дям гарава́ць (блука́ць) па чужы́х людзя́х.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дагарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Разм.

1. Скончыць гараваць.

2. Гаруючы, дажыць да пэўнага часу. Дагараваць да канца вайны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Гараваць некаторы час. — Гады два пагаруем, папакутуем, а там жыць будзем як лепш не трэба. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загарава́ць ​1, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Разм. Нажыць, здабыць цяжкай працай. Загараваць кавалак хлеба.

загарава́ць ​2, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Пачаць гараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Гараваць некаторы час. Прагараваўшы ўсю ноч у роздумах і душэўных супярэчнасцях, хлопец заснуў толькі пад раніцу і прачнуўся позна. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́кать несов.

1. обл. (лён, пеньку) часа́ць;

2. / го́ре мы́кать разг. гарава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да убіцца.

2. Вельмі моцна гараваць. [Насця:] — Вы толькі не ўбівайцеся, вось пабачыце,.. [сын] яшчэ аб’явіцца, вернецца. Лупсякоў.

3. Зал. да убіваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Піклава́ць ’гараваць’ (віл., Сл. ПЗБ; Варл.). Да ne жавацца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Смегава́цца (сьмігува́цца) ‘гараваць у нястачы’ (Юрч.). Няясна; параўн. смігануць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гару́ніцца ’бедаваць, гараваць’ (Сцяшк.). Параўн. аналагічнае па ўтварэнню рус. при‑горю́ниться.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)