ледяно́й прям., перен. ледзяны́;

ледяна́я гора́ ледзяна́я гара́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скала́, -ы́, мн. ска́лы і (з ліч. 2, 3, 4) скалы́, скал, ж.

Каменная гара з вострымі выступамі, крутымі схіламі.

Падводная с.

|| прым. ска́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агняды́шны, ‑ая, ‑ае.

Які вывяргае агонь, лаву (пра вулкан). Агнядышная гара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вогнеды́шны, ‑ая, ‑ае.

Які вывяргае агонь, лаву (пра вулканы). Вогнедышная гара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алі́мп, -а, м.

1. (з вялікай літары). У старажытнагрэчаскай міфалогіі: гара, дзе знаходзіліся багі; зборышча багоў.

2. перан. Кола абраннікаў якога-н. аб’яднання, таварыства.

Літаратурны а.

|| прым. алімпі́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дамінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; незак.

1. Мець перавагу, быць галоўным, асноўным.

У агульнай мелодыі дамінавалі гукі кларнета.

2. Узвышацца над акаляючай мясцовасцю.

Гара дамінавала над горадам.

|| наз. дамінава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вулка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Канічная гара з кратарам на вяршыні, праз які час ад часу вывяргаюцца лава, агонь, попел.

Патухлы в.

Дзеючы в.

|| прым. вулкані́чны, -ая, -ае.

Вулканічныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

конусападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму конуса, падобны да конуса. Конусападобная гара. Конусападобнае збудаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алеба́стравы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да алебастру. Алебастравая гара. // Зроблены з алебастру. Алебастравая ваза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхо́нне, ‑я, н.

Тое, што і адхон. Суровая, маўклівая гара, Імхом сухім зарослае адхонне. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)