дробнакалі́берка, ‑і. ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Дробнакаліберная вінтоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сна́йперскі сна́йперский;
~кая вінто́ўка — сна́йперская винто́вка;
~кая стральба́ — сна́йперская стрельба́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сна́йперскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да снайпера. Снайперская вінтоўка. // Трапны, дакладны. Снайперскі агонь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карабі́н 1, ‑а, м.
1. Баявая вінтоўка з пакарочаным ствалом. Сержант ускінуў угару карабін, умомант прыцэліўся і стрэліў. Чорны.
2. Паляўнічая вінтоўка, з якой палююць на буйнога звера.
[Фр. carabine.]
карабі́н 2, ‑а, м.
Спружыновая зашчапка ў ланцужках, лейцах і пад., якая адкрываецца ўнутр.
[Фр. carabine.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абрэ́з, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Абрэзаны край, беражок.
Кніга з зялёным абрэзам.
2. Вінтоўка з укарочаным канцом ствала.
Страляць з абрэза.
◊
У абрэз (разм.) — без лішку, якраз столькі, колькі можа спатрэбіцца.
Грошай у а.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Рушні́ца ’стрэльба’ (Гарэц., Мат. Гом., ТС), ’вінтоўка, ружжо’ (Сл. Брэс.). Запазычана праз польск. rusznica ’тс’ з чэшскай, дзе значыла ’ручная агнястрэльная зброя’ (Брукнер, 469).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
урэ́зак, ‑зка, м.
Разм. Тое, што і абрэз (у 1 знач.). Міцеў тайны ведаюць. Там урэзак і вінтоўка. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самастрэ́льны в разн. знач. самостре́льный;
~ная ра́на — самостре́льная ра́на;
~ная вінто́ўка — самостре́льная винто́вка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трохліне́йка, ‑і, ДМ ‑лейцы; Р мн. ‑неек; ж.
Разм. Трохлінейная вінтоўка. Бяры, мілы, трохлінейку, два падсумкі, патранташ, Цэлься ворагу ў сэрца, не прамаж. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бясшу́мна, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.
Разм. Вінтоўка са спецыяльным прыстасаваннем, якое знімае гук стрэлу, робіць стрэл бясшумным. Акрамя аўтамата, група атрымала бясшумку. Федасеенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)