зати́шье ср.

1. (отсутствие ветра) заці́шша, -шша ср., цішыня́, -ні ж.;

2. перен. заці́шша, -шша ср.;

3. (тихое, спокойное место) заці́шак, -шку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свіст (род. сві́сту) м., в разн. знач. свист;

птушы́ны с. — пти́чий свист;

с. ве́тру — свист ве́тра;

с. куль — свист пуль;

маста́цкі с. — худо́жественный свист

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ветраго́н1 ’прыстасаванне для ўтварэння моцнага патоку паветра’ (КТС, БРС), вітрагон ’прыстасаванне ў веялцы’ (Яўс.), укр. вітрого́н ’вентылятар’, рус. ветрогон: варон. ’флюгер’, урал. ’ручны вентылятар у шахце’. Усходнеславянскае ўтварэнне ад вецер і гнаць (гл.). У прыметніка ветрагонны (мед.) першая частка ветра- (< вецер) ужыта ў пераносным значэнні ’газы’. Серб.-харв. ветро̀гон і вјетро̀гон ’падвей асаковы, Eriophorum, Cyperaceae’, балг. ветрогон ’сінегаловік’ утварыліся, відавочна, самастойна і не звязаны з бел. ветрагон1.

Ветраго́н2 ’легкадумны, пусты чалавек’ (КТС, БРС, Яўс., Растарг.), укр. вітрогон, рус. ветрогон, польск. даўн. wiatrogon ’вясёлы, дасціпны, легкадумны чалавек’, серб.-харв. ветро̀гоња ’пустаслоў, легкадум’, макед. ветрогон, балг. ветрогон ’тс’. Да вецер і гнаць (гл.). Узнікла ў выніку пераносу значэння па функцыі лексемы ветрагон1. Сюды ж ветрагонка ’легкадумная жанчына’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заці́шны

1. безве́тренный, ти́хий;

~нае надво́р’е — безве́тренная (ти́хая) пого́да;

2. (укрытый от ветра) подве́тренный;

з. бок — подве́тренная сторона́;

3. перен. укро́мный, ти́хий;

з. куто́к — укро́мный (ти́хий) уголо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затулі́цца сов., разг.

1. закры́ться;

з. ад ве́тру — закры́ться от ве́тра;

2. (за каго, што, у што) спря́таться; укры́ться (за кого, что);

з. за дрэ́ва — спря́таться за де́рево

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закры́цца сов., в разн. знач. закры́ться;

з. ад ве́тру — закры́ться от ве́тра;

вы́стаўка ~ры́лася — вы́ставка закры́лась;

ра́на ~ры́лася — ра́на закры́лась;

семафо́р ~ры́ўся — семафо́р закры́лся;

не́ба ~ры́лася хма́рамі — не́бо закры́лось ту́чами

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бягу́чы теку́щий; (о воде) бы́стро теку́щий;

б. мо́мант — теку́щий моме́нт;

б. раху́накбухг. теку́щий счёт;

~чыя спра́вы — теку́щие дела́;

б. радо́к — бегу́щая строка́;

(шука́й) ~чага во́ўка следпогов. ищи́ ве́тра в по́ле

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сла́бость в разн. знач. сла́басць, -ці ж.;

сла́бость ве́тра сла́басць ве́тру;

больно́й почу́вствовал сла́бость хво́ры адчу́ў сла́басць;

прояви́ть сла́бость в чём-л. праяві́ць сла́басць у чым-не́будзь;

сла́бость к стиха́м сла́басць да ве́ршаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́цер (род. ве́тру) м. ве́тер;

ру́жа вятро́ўметеор. ро́за ветро́в;

ад (з) ве́тру валі́цца — от ве́тра вали́ться;

ве́трам падшы́ты (падбі́ты) — подби́тый ве́тром;

ве́трам пайсці́ — пра́хом пойти́;

в. гуля́е ў кішэ́ні — ве́тер свисти́т в карма́нах;

в. у галаве́ — ве́тер в голове́;

спадаро́жнага ве́тру! — попу́тного ве́тра!;

вы́кінуць гро́шы на в. — вы́бросить де́ньги на ве́тер;

з ве́тру вяро́ўкі віць — нести́ (поро́ть) ахине́ю (дичь, вздор, ерунду́, галиматью́, чепуху́, чушь);

з лёгкім ве́трам! — попу́тного ве́тра!, ска́тертью доро́га!;

кі́даць (пуска́ць) сло́вы на в. — броса́ть (пуска́ть) слова́ на ве́тер;

куды́ в. дзьме — куда́ ве́тер ду́ет;

куды́ в., туды́ і ён (яна́)ирон. куда́ ве́тер ду́ет;

на ўзвей в. (пусці́ць) — пусти́ть на ве́тер;

на ўзвей в. (гавары́ць) — говори́ть зря (напра́сно), болта́ть;

трыма́ць нос па ве́тры — держа́ть нос по́ ветру;

шука́й ве́тру ў по́лі — ищи́ ве́тра в по́ле; ищи́ свищи́;

як ве́трам змяло́ — как ве́тром сду́ло;

які́м ве́трам зане́сла (прыне́сла)? — каки́м ве́тром (каки́ми ветра́ми) занесло́?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прарва́цца сов., в разн. знач. прорва́ться;

мяшо́к ~ва́ўся — мешо́к прорва́лся;

нары́ў ~ва́ўся — нары́в прорва́лся;

п. з варо́жага акружэ́ння — прорва́ться из вра́жеского окруже́ния;

го́лас яго́а́ўся праз шум ве́тру — го́лос его́ прорва́лся сквозь шум ве́тра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)