скалі́стасць, ‑і, ж.
Уласцівасць скалістага. Скалістасць берага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папрыбіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.
1. што. Прыбіць што-н. у многіх месцах, прыбіць усё, многае.
П. шыльды.
2. безас. Прыгнаць сілай вады, ветру ўсё, многае.
Папрыбівала лодкі да берага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дрэйфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; незак.
1. Быць у дрэйфе, рухацца пад уздзеяннем ветру або плыні.
Карабель дрэйфуе.
2. безас. Адхіляць ад руху ветрам або плынню.
Карвет пачало д. да берага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Прытарнава́ць ’прыгнаць да берага (пра плыт)’; ’дастасаваць, дапасаваць’ (Др.-Падб.; лід., Сл. ПЗБ), прытарнава́цца ’прыпыніцца, прыстаць’ (ТСБМ), ’прыстаць да берага’ (лід., Сл. ПЗБ), перан. прытарнава́цца ’прыстасавацца’ (Гарэц.; валож., Стан.). Да тарнава́ць, тарнава́цца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адапхну́цца сов. оттолкну́ться, отпихну́ться;
а. бусако́м ад бе́рага — оттолкну́ться багро́м от бе́рега
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прытарнава́ць сов., спец. прича́лить;
п. плыт да бе́рага — прича́лить плот к бе́регу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыча́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.
1. што. Прывязаць, прымацаваць (лодку, судна і пад.). Прычаліць плыт. Прычаліць лодку.
2. Падысці, прыстаць да берага, прыстані (пра параход, лодку і пад.). Карабель прычаліў да берага, і ў ягоны борт ляніва біла стомленая хваля. М. Стральцоў. Пакуль я стаяў на палубе і любаваўся прыгожай панарамай горада і порта, наш цеплаход прыпаліў. В. Вольскі. // Наблізіцца на лодцы, параходзе і пад. да берага, прыстані і пад. Сухаў між тым спакойна прычаліў да берага, памог Картыжову завесці ў лодку матацыкл. Чыгрынаў. Дзеці, ледзь толькі мы прычалілі да берага, акружылі наш цеплаход. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэйд¹, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
Водная прастора (каля марскога берага), зручная для стаянкі суднаў.
Стаяць на рэйдзе.
Знешні р. (на падыходах да порта). Унутраны р. (унутры порта).
|| прым. рэ́йдавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.
1. што. Падвёўшы да берага (зямлі), прывязаць (судна, дырыжабль).
2. Пра судна, дырыжабль: падысці, прыстаць.
|| незак. прыча́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прыча́л, -у, м. і прыча́льванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Прытага́ніць ’прынесці, прыцягнуць’ (карм., Мат. Гом.). Рус. смал. притага́нить ’прывезці ўпотайкі’. Параўн. укр. притага́нка ’вяроўка, якой прывязваецца да берага вялікі човен’; апошняе выводзіцца з притаманити ’скіраваць човен да берага’ (ЕСУМ, 4, 579), што непераканаўча ў семантычных адносінах. Да тага́ніць ’цягнуць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)