філе́¹, нескл., н.

1. Мяса вышэйшага гатунку з сярэдняй часткі хрыбта тушы.

2. Кусок мяса або рыбы, ачышчаны ад касцей, а таксама ежа з такога мяса.

Ф. скумбрыі.

|| прым. філе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арфава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад арфаваць.

2. у знач. прым. Ачышчаны арфаваннем. Арфаваны ячмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́яны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад веяць.

2. у знач. прым. Ачышчаны веяннем. Веянае жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лу́заны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад лузаць.

2. у знач. прым. Ачышчаны ад шалупін, лузгі. Лузаныя гарбузікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трапа́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад трапаць.

2. у знач. прым. Ачышчаны ад кастрыцы (пра валакно). Трапаны лён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лу́шчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад лушчыць.

2. у знач. прым. Ачышчаны ад шалупіння, якой‑н. абалонкі. Лушчаныя гарбузікі. Лушчаныя арэхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

освобождённый

1. вы́звалены;

2. вы́звалены;

3. апаро́жнены;

4. ачы́шчаны;

5. апраста́ны; см. освободи́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шатрава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад шатраваць.

2. у знач. прым. Падвергнуты шатраванню, ачышчаны ад абалонкі, ад шалупіння. Шатраваная пшаніца. // Прыгатаваны з зерня, падвергнутага шатраванню. Шатраваная мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абіра́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абіраць (у 1 знач.).

2. у знач. прым. Ачышчаны ад лушпін. Абіраная бульба.

3. у знач. прым. Зняты з дрэва (пра садавіну). Абіраныя яблыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сырэ́ц, ‑рцу, м.

1. Не да канца выраблены або не ачышчаны прадукт. Спірт-сырэц. Шоўк-сырэц.

2. Тое, што і сыравіна. [Кравец:] — Ён [сын] інжынер там, дзе жалеза з сырцу выплаўляюць. Горы там, піша, страх. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)