пасадзе́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Аказаць садзеянне ў чым‑н., дапамагчы каму‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
удружы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; зак., каго-што каму і без дап.
Аказаць сяброўскую паслугу; узычыць.
Удружы мне, суседка, расады.
Вось дык удружыў! (гаворыцца іранічна ў знач.: зрабіў шкоду, непрыемнасць).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адыгра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.
1. Далейшай гульнёй вярнуць прайгранае.
2. і без дап. Скончыць іграць.
◊
Адыграць ролю — аказаць уплыў, уздзеянне.
|| незак. ады́грываць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. ады́грыш, -у, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ува́жыць, -жу, -жыш, -жыць; зак.
1. што. Выканаць, прызнаўшы абгрунтаваным.
У. чыю-н. просьбу.
2. каго (што). Аказаць каму-н. павагу, выканаўшы яго жаданне.
У. старога чалавека.
3. каму. Зрабіць уступку, прыняўшы пад увагу што-н.
Яму нельга не ў., ён старэйшы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
удасто́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак.
1. каго-што чаго. Узнагародзіць, прызнаць дастойным (кніжн.).
У. урадавай узнагароды.
Дзеяч, удастоены ганаровага звання.
2. каго (што) чым. Аказаць каму-н. гонар сваёй увагай, прыхільнасцю і пад.
У. позіркам.
Не ўдастоіць адказам.
|| незак. удасто́йваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спружы́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак. і (рэдка) зак.
1. Змяняць (змяніць) сваё становішча пад уздзеяннем якой-н. сілы і вяртацца (вярнуцца) ў ранейшае становішча пасля спынення гэтага ўздзеяння; аказваць (аказаць) супраціўленне ціску.
Кладка спружыніць пад нагамі.
2. перан., што. Напружваць, рабіць (зрабіць) пружыністым, пругкім (разм.).
С. мускулы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падзе́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., на каго-што і без дап.
Аказаць нейкае дзеянне, уздзеянне, уплыў. Лякарства падзейнічала добра. □ Гэта кароткая прамова дырэктара неяк асабліва падзейнічала на Любу. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўплыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., на каго-што.
Аказаць уплыў. Поспехі ў асваенні космасу, ва ўсіх галінах навукі і тэхнікі, прамысловасці, сельскай гаспадаркі не маглі не паўплываць на чалавека, на ўсе сферы яго дзейнасці. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запраці́віцца, ‑ціўлюся, ‑цівішся, ‑цівіцца; зак.
Разм. Пачаць працівіцца. // Аказаць процідзеянне, не даць згоды на выкананне чаго‑н. Калі прыстаў пачаў абыходзіць межы ўрочышча, а каморнік хацеў паставіць слупы, натоўп сялян рашуча запрацівіўся гэтаму. Г. Кісялёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даве́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; заг. даверся; зак., каму-чаму.
Аказаць каму‑, чаму‑н. давер’е, паспадзявацца на каго‑, што‑н. Пеця вырашыў даверыцца камісару. Ён расказаў пра ўсё. Сіняўскі. Пакінем яснасць на чарзе, Даверымся людскому лёсу. Бачыла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)