Ахляпе́сціць (атхляпесціць) ’адчыніць дзверы, вокны (неадабральна)’ (Янк. Мат.). Гукапераймальнае (хляп!). Аднак суфіксацыя застаецца няяснай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
отве́рзть сов., книжн., уст. адчыні́ць, растулі́ць, расхілі́ць, раскры́ць; (пасть) разя́віць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адамкну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Адчыніцца; стаць незамкнёным.
Замок лёгка адамкнуўся.
2. Адчыніць памяшканне, у якім знаходзішся; зрабіць свабодным уваход да сябе.
|| незак. адмыка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прачыні́ць, ‑чыню, ‑чыніш, ‑чыняць; зак., што.
Не поўнасцю адчыніць. Ганна прачыніла дзверы, бокам праціснулася на двор. Місько. [Міхась:] — Душна тут. Прачыні акно. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыадчыні́ць, ‑чыню, ‑чыніш, ‑чыніць; зак., што.
Адчыніць трохі, не да канца. Прыадчыніць акно. □ Турсевіч прыадчыніў дзверы, ледзь прасунуў галаву і стаў пазіраць. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расчыні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.
Адчыніць што‑н. зачыненае, зрабіць даступным унутранасць чаго‑н. Расчыніць хату. □ Сцёпка паважна расчыніў чамадан і выняў адтуль вялікую суконную хустку — гасцінец для маткі. Колас. // Адчыніць, расхінуць (створкі, дзверцы і пад.). Расчыніць вароты. □ Гарачыня прымусіла расчыніць вокны і дзверы. Чарот. Як толькі шафёр расчыніў пярэднія дзверы, людзі .. адзін за адным спакойна заходзілі ў аўтобус. Янкоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адпе́рціся, адапру́ся, адапрэ́шся, адапрэ́цца; адапро́мся, адапраце́ся, адапру́цца; адпёрся, -пе́рлася; адапры́ся; зак.
1. Будучы ў зачыненым памяшканні, адчыніць яго.
Дзверы адперліся.
2. Не прызнацца ў чым-н., адмовіцца ад чаго-н. (разм.).
А. ад сваіх слоў.
|| незак. адпіра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. адпіра́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шлюз м., в разн. знач. шлюз;
адчыні́ць шлю́зы — откры́ть шлю́зы;
прапусці́ць праз ш. — пропусти́ть че́рез шлюз
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адшчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.
1. Аддзяліць, адкалоць.
А. трэску.
2. Адкінуць кручок, зашчапку; адчыніць, адкрыць.
А. кручок.
3. Адшпіліць, адняць прышчэпленае.
А. шпільку.
|| незак. адшчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае і адшчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. адшчэ́пліванне, -я, н., адшчапля́нне, -я, н. і адшчапле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паддува́ла, ‑а, н.
Адтуліна пад топкай, куды праходзіць паветра, якое падтрымлівае гарэнне. Адчыніць паддувала. □ Водсвет полымя цераз паддувала, цераз шчылінкі ў дзверцах падаў на падлогу пучкамі. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)