отрица́ние ср.

1. (действие) адмаўле́нне, -ння ср.;

2. (отрицательный ответ) адмо́ва, -вы ж., адмаўле́нне, -ння ср.;

3. грам. адмо́ўе, род. адмо́ўя ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імаралі́зм, ‑у, м.

Кніжн. Адмаўленне ўсякай маралі; амаралізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаадмаўле́нне, ‑я, н.

Адмаўленне сваіх асабістых вартасцей, заслуг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отпира́тельство адмаўле́нне, -ння ср., адпіра́нне, -ння ср., адрака́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галадо́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, мн. -і, -до́вак, ж.

1. Голад (у 2 знач.; разм.).

2. Адмаўленне ад ежы ў знак пратэсту.

Трымаць галадоўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бязбо́жнасць, ‑і, ж.

Адсутнасць веры ў бога, адмаўленне бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

богаадсту́пніцтва, ‑а, н.

Адмаўленне ад рэлігіі, ад веры ў бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непаднача́ленне, ‑я, н.

Нежаданне або адмаўленне падначальвацца каму‑н. Непадначаленне ўладам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устрыма́нне, ‑я, н.

Абмежаванне сябе ў чым‑н., адмаўленне ад чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адне́кванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аднеквацца; адмаўленне, ухіленне ад чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)