адзеравяне́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў цвёрдым, як дрэва, неадчувальным.

Адзеравянелыя ад холаду рукі.

2. перан. Анямелы, здранцвелы, нерухомы, застылы.

А. твар.

3. перан. Безуважны, абыякавы.

|| наз. адзеравяне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Акажане́ць ’зачарвівець’, акажанелы ’раўнадушны, чэрствы, абыякавы’ (Яўс.). Гл. кажанець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нечуллі́вы, ‑ая, ‑ае.

Са слабай успрыімлівасцю да знешніх раздражняльнікаў. Нечуллівы да болю. // Пазбаўлены чуллівасці; абыякавы. Нечуллівы да прыгажосці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

індыферэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Абыякавы, раўнадушша. Індыферэнтны стан. Індыферэнтныя адносіны. // Які не дзейнічае, не рэагуе на знешнія ўплывы. Індыферэнтнае рэчыва.

[Ад лац. indifferens — абыякавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раўнаду́шны, -ая, -ае.

1. Абыякавы да людзей, да навакольнага.

Ён чалавек р.

2. да каго-чаго. Які не адчувае схільнасці, цікавасці, цягі да каго-, чаго-н.

Ён р. да паэзіі.

|| наз. раўнаду́шнасць, -і, ж. і раўнаду́шша, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чёрствый

1. чэ́рствы;

2. перен. чэ́рствы; (бездушный) бязду́шны; (холодный, равнодушный) безува́жны, абыя́кавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раўнаду́шны, ‑ая, ‑ае.

Абыякавы да навакольнага, да таго, што адбываецца. Ні ён сам пра сябе, ні другія пра яго не маглі і не могуць сказаць, што чалавек ён абыякавы, марудны, раўнадушны. Бялевіч. Кастусь гарэў сам справаю паўстання і не мысліў сабе раўнадушнымі сваіх падначаленых. Якімовіч. // Які не выказвае цікавасці, пачуцця любві да каго‑н. // Які выяўляе раўнадушнасць. Раўнадушны погляд. Раўнадушны тон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпа́ліна, ‑ы, ж.

Абпаленае месца. Мы ўсе непакоімся ўжо; толькі адзін Ткач сядзіць абыякавы, паціху распальвае абкураную, з цёмна-рудымі абпалінамі па краях тоўстую люльку. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

невозмути́мый (спокойный) спако́йны; (равнодушный) абыя́кавы; (ничем не нарушаемый) непару́шны; (полный) по́ўны;

сохраня́ть невозмути́мое споко́йствие захо́ўваць по́ўны спако́й;

невозмути́мый тон спако́йны (абыя́кавы) тон;

невозмути́мый челове́к спако́йны чалаве́к;

невозмути́мая тишина́ непару́шная цішыня́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нязло́сны, ‑ая, ‑ае.

Не схільны да злосці; добры. Нязлосны чалавек. // Які не выражае злосці. Нязлосная іронія. □ Голас у жанчыны абыякавы, нязлосны — відаць, прызвычаілася да позніх наведвальнікаў. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)