Абірхава́ць ’нашыць на кажух «ірхі»’ (Шат.), абіршываць ’абшыць мехам’, абіршыць (КЭС), абіршыванне, абіршыны (Нас.). Гл. ірха.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паабшыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Абшыць усё, многае або ўсіх, многіх. Паабшываць насавыя хустачкі карункамі. Паабшываць сцены дошкамі. Паабшываць дзяцей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.
1. Абабіць, абшыць што‑н. шалёўкай; абшаляваць. Пашаляваць хату.
2. і без дап. Шаляваць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абфутрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
1. Абшыць футравінай што‑н. для ацяплення. Абфутраваць дзверы.
2. Спец. Абкласці футроўкай унутраныя сценкі металургічнай печы, топкі і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Перашы́ўка (піряшы́ўка) ’перагародка ў хаце’ (Мат. Маг.). Да пера- і шыць (гл.), адно са значэнняў якога ’прыбіваць’, параўн. абшыць ’абвіць дошкамі’, перабіўка ’тонкая перагародка’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аблямава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., што.
Абшыць па краях палоскай з другога матэрыялу. Аблямаваць падол спадніцы. // перан. Акружыць што‑н., размясціцца вакол чаго‑н. Хмызняк зялёнай стужкай аблямаваў берагі возера.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
1. Аздобіць, абшыць кантам 1 (у 2 знач.). Акантаваць манжэты. Акантаваць фатаграфію.
2. Спец. Апрацаваць (камень, брус і пад.) так, каб атрымаўся кант 1 (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абшы́ты
1. обши́тый; покры́тый; оторо́ченный, окаймлённый; опушённый; обта́чанный;
2. обши́тый;
3. разг. обши́тый;
1-3 см. абшы́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аблямава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; зак., што.
1. Абшыць па краях палоскай з іншага матэрыялу.
А. рукавы сукенкі.
2. перан. Акружыць што-н., размясціцца вакол чаго-н.
Алешнік прыгожа аблямаваў берагі возера.
|| незак. аблямо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. аблямо́ўка, -і, ДМ -мо́ўцы, ж. (да 1 знач.) і аблямо́ўванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абкі́даць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.
1. каго-што. Кідаючы, пакрыць каго-, што-н., абсыпаць.
А. дрэва зямлёй.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), каго-што. Пакрыць высыпкай.
Губы абкідала (безас.).
3. што. Абшыць краі тканіны.
А. петлі ў кашулі.
|| незак. абкіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і абкі́дваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. абкіда́нне, -я, н. і абкі́дванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)