трахо́ма, ‑ы, ж.

Заразнае хранічнае захворванне слізістай абалонкі вока.

[Грэч. tráchoma ад tráchys — шурпаты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ангі́на, ‑ы, ж.

Запаленне слізістай абалонкі зева, асабліва міндалепадобных залоз.

[Лац. angina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Запаленне слізістай абалонкі носа; насмарк.

[Лац. rhinitis ад грэч. rhis, rhinos — нос.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэціні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Запаленне сятчастай абалонкі вока (рэціны).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаматы́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне слізістай абалонкі поласці рота.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урэтры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Спец. Запаленне слізістай абалонкі урэтры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эзафагі́т, ‑у, М ‑гіце, м.

Спец. Запаленне слізістай абалонкі стрававода.

[Грэч. oisophágos — стрававод.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энтэры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Спец. Запаленне слізістай абалонкі тонкіх кішак.

[Ад грэч. énteron — кішка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лушчыцца, ‑шчыцца; зак.

Выпасці з шкарлупіння, цвёрдай абалонкі; вылузацца. Пераспелы гарох вылушчыўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаймары́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Запаленне слізістай абалонкі гаймаравай поласці. Гнойны гаймарыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)