Тампа́мка ’паліца’ (Мат. Гом.). Няясна; выглядае як штучнае слова або моцна дэфармаванае запазычанне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

То́мна ’цёмна’ (Бяльк.). Няясна; дэафрыкатызацыя цёмна (пад рускім уплывам)? Параўн. цьма/тма, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трэ́міць ‘балбатаць, гаварыць пустое’ (івац., Сл. Брэс.). Няясна, магчыма, памылкова расчытанае трэліць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ікза́га ’металічная барана’ (петрык., Выг. дыс.). Ці не звязана з зігзаг (гл.)? Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ашля́хнуць ’супакоіцца, прызвычаіцца?’ (Брыль, Вітрыжы, Мн., 1972, 194). Няясна, параўн. гродз. шляхнуць ’прапасці, змарнець’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Брусі́ць ’трызніць’ (Касп.). Няясна. Параўн. рус. бруси́ть гаварыць незразумела; трызніць; ілгаць; балбатаць; п’янстваваць; гарэзнічаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ды́далем ’прахам’ («Хай яно дыдалем пойдзе!», Шат.), ды́далам ’у беспарадку’ (Сл. паўн.-зах.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кла́пкі ’дрыжнік сярэдні. Brizą media L.’ (Кіс., Шат.). Няясна. Да klapati ’абвісаць’? Гл. клапавухі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лахле́тка ’кавалак паперы, пісулька’ (Бяльк.). Няясна. Магчыма, генетычна роднаснае з укр. лахолата ’ануча, лахман’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ле́пік ’дрозд піскун, Turdus pilaris L.’ (Інстр. 2). Няясна. Магчыма, звязана з лёпар (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)