нешу́точный

1. неабы́які́; (серьёзный) сур’ёзны; (немаловажный) немалава́жны;

это нешу́точные слова́ гэ́та неабы́які́я сло́вы;

нешу́точная боле́знь сур’ёзная хваро́ба; безл., в знач. сказ., переводится чаще выражениями: не на жарт; (гэ́та) не жа́рты (не жа́ртачкі);

боле́знь у него́ нешу́точная хваро́ба ў яго́ не на жарт;

это нешу́точное де́ло гэ́та не жа́рты (не жа́ртачкі);

2. (нешутливый) нежартаўлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адрыгну́цца сов.

1. прям., перен. отрыгну́ться;

яму́ гэ́та яшчэ́ ~не́цца — ему́ э́то ещё отрыгнётся;

2. безл. отрыгну́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дадзе́ць сов.

1. досади́ть;

2. наску́чить, надое́сть, утоми́ть;

сва́рка гэ́та ўжо дадзе́ла — ссо́ра э́та уже́ наску́чила (надое́ла)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жэст м., прям., перен. жест;

мо́ва жэ́стаў — язы́к же́стов;

гэ́та ўсяго́ то́лькі ж. — э́то всего́ лишь жест

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заба́ўна нареч.

1. заба́вно, поте́шно, заня́тно; зате́йливо;

2. в знач. сказ. заба́вно, заня́тно;

гэта з. — э́то заба́вно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашы́рана нареч. расши́ренно; широко́; расшири́тельно;

вы зана́дта п. разуме́еце гэ́та пра́віла — вы сли́шком расши́ренно понима́ете э́то пра́вило

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прые́сціся сов., прям., перен. прие́сться;

гэ́та стра́ва прые́лася — э́то ку́шанье прие́лось;

твае́ анекдо́ты прые́ліся — твои́ анекдо́ты прие́лись

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спусто́шыцца сов.

1. опустоши́ться, разори́ться;

2. истощи́ться, вы́пахаться;

гэ́та по́ле зусі́м ~шылася — э́то по́ле совсе́м истощи́лось (вы́пахалось)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хадня́ ж., разг. хожде́ние ср.;

надаку́чыла мне гэ́та х. сюды́-туды́ — надоело́ мне э́то хожде́ние взад-вперёд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́рна,

1. Прысл. да верны (у 1–4 знач.).

2. у знач. вык. Вельмі надзейна, абавязкова. [Бародзіч:] — Пакуль гэта ўсё будзе, справа, вядома, зацягнецца, але затое гэта будзе верна і цвёрда. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)