узбуджа́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які прыводзіць у стан узбуджэння (у 2 знач.). Узбуджальныя сродкі.

2. Здольны хутка прыходзіць у стан узбуджэння. Лёгка ўзбуджальны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсу́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан падсуднага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падула́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан падуладнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неразго́рнутасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан неразгорнутага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неразлу́чнасць, ‑і, ж.

Стан неразлучнага. Неразлучнасць сяброў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нерасчляня́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан нерасчляняльнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несуднахо́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан несуднаходнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўдаскана́ленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан неўдасканаленага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўрастэні́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан неўрастэнічнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізкаро́сласць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан нізкарослага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)