узбуджа́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які прыводзіць у стан узбуджэння (у 2 знач.). Узбуджальныя сродкі.

2. Здольны хутка прыходзіць у стан узбуджэння. Лёгка ўзбуджальны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяспра́ўнасць, ‑і, ж.

Стан бяспраўнага. Палітычная, бяспраўнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзеравяне́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан адзеравянелага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзервяне́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан адзервянелага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азада́чанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан азадачанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акасцяне́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан акасцянелага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асу́джанасць, ‑і, ж.

Стан асуджанага. Асуджанасць лёсу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атлусце́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан атлусцелага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашаламле́нне, ‑я, н.

Стан разгубленасці або атупення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмярцве́ласць, ‑і, ж.

Стан абмярцвелага. Абмярцвеласць скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)