марфало́гія, -і, ж. (спец.).
1. Навука аб форме і будове арганізмаў.
М. чалавека.
М. жывёл.
М. раслін.
М. глебы.
2. Раздзел граматыкі, які вывучае часціны мовы, іх катэгорыі і формы слоў.
Спецыяліст па марфалогіі.
Апісанне марфалогіі беларускай мовы.
|| прым. марфалагі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кінема́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Раздзел тэарэтычнай механікі, які вывучае геаметрычныя асаблівасці руху цел без ўліку іх масы і ўздзеяння на іх іншых цел (сіл).
[Ад грэч. kinēma — рух.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патагене́з, ‑у, м.
Спец. Паслядоўнасць узнікнення і развіцця ў арганізме якога‑н. паталагічнага працэсу ці хваробы ў цэлым, а таксама раздзел паталогіі, які вывучае гэты працэс.
[Ад грэч. páthos — хвароба і genesis — паходжанне, нараджэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праграмі́раванне, ‑я, н.
Спец.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. праграміраваць.
2. Раздзел прыкладной матэматыкі, які вывучае і распрацоўвае метады і сродкі складання праграм для вылічальных машын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэантало́гія, ‑і, ж.
1. Прафесіянальная этыка медыцынскіх работнікаў, прынцыпы іх паводзін, накіраваныя на максімальнае павышэнне карыснасці лячэння.
2. Раздзел этыкі, у якім разглядаюцца праблемы абавязку і абавязковага.
[Ад грэч. déon, déontos — патрэбнае, належнае і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ста́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
1. Раздзел механікі, які вывучае законы раўнавагі цел пад уздзеяннем прыкладзеных да іх сіл.
С. і дынаміка.
С. газаў.
2. Стан спакою ў які-н. пэўны момант (кніжн.).
Апісваць з’яву ў статыцы.
|| прым. статы́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
о́птыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
1. Раздзел фізікі, які вывучае святло, яго законы і ўласцівасці.
2. зб. Прыборы і інструменты, дзеянне якіх заснавана на законах гэтай навукі.
[Грэч. optikē.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электрахі́мія, ‑і, ж.
Раздзел фізічнай хіміі, які вывучае працэсы, што ўзнікаюць пры ўзаемных пераўтварэннях хімічнай і электрычнай энергіі. // Галіна прамысловасці, звязаная з выкарыстаннем гэтых працэсаў для практычных мэт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электро́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.
Раздзел фізікі, які вывучае электронныя працэсы ў вакууме, газах, цвёрдых целах. // Галіна тэхнікі, якая займаецца распрацоўкай, вытворчасцю і выкарыстаннем электронных прыбораў.
•••
Квантавая электроніка — раздзел фізікі, які вывучае працэсы генерацыі і ўзмацнення электрамагнітных хваль, што адбываюцца на аснове індуцыраванага выпрамянення квантавых сістэм (атамаў і малекул).
Ядзерная электроніка — галіна радыёэлектронікі, якая распрацоўвае метады і электронныя прылады для апрацоўкі электрычных і светлавых сігналаў ад дэтэктараў ядзерных выпрамяненняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фане́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
1. Гукавы лад, гукавы састаў мовы. Фанетыка беларускай мовы.
2. Раздзел мовазнаўства, які вывучае гукі ў моўным патоку, іх спалучальнасць і пазіцыйныя змяненні.
[Грэч. phōnetikē.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)