ду́пель, ‑я, м.

Птушка сямейства сяўцовых з тонкай доўгай дзюбай (жыве на балотах і заліўных лугах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заскуго́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.

Пачаць скуголіць. // Праскуголіць. Дзесь птушка зрэдку заскуголіць Ды пераклікнуцца драчы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зімаро́дак, ‑дка, м.

Невялікая птушка з доўгай прамой дзюбай і вялікай галавой, якая жыве каля вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змеяшы́йка, ‑і, ДМ ‑шыйцы; Р мн. ‑шыек; ж.

Птушка атрада весланогіх з тонкай, доўгай шыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́йра, ‑ы, ж.

Марская палярная птушка сямейства чысцікаў з чарнавата-бурым апярэннем зверху і белым знізу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пчалае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных, якая корміцца насякомымі, галоўным чынам пчоламі; асаед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабі́ннік ​1, ‑у, м.

Зараснікі рабіны.

рабі́ннік ​2, ‑а, м.

Пеўчая птушка сямейства драздоў атрада вераб’іных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турпа́н, ‑а, м.

Вадаплаўная птушка сямейства качыных з чорнай або чорна-бурай афарбоўкай і шырокай дзюбай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які жыве чародамі, у чарадзе, які збіраецца ў чароды. Чародная рыба. Чародная птушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канапля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Невялікая пеўчая птушка атрада вераб’іных з доўгім хвастом і канічнай дзюбай, якая жывіцца пераважна насеннем травяністых раслін.

2. Цёплая хустка з канапляных нітак (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)