загрэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак., каму.

Разм. Моцна ўдарыць; агрэць. Загрэць па шыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неадхі́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неадхільнага. Думка аб неадхільнасці смерці моцна ўзрушыла яго. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкавано́с, ‑а, м.

Млекакормячая жывёліна падатрада лятучых мышэй з моцна развітым пасавым прыдаткам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахвалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., каго.

1. Моцна ўсхваляваць.

2. Усхваляваць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгу́шкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць гушкацца моцна, не спыняючыся (на гушкалцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’я́ўкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга яўкаць. Кот раз’яўкаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расскавыта́цца, ‑вычуся, ‑вычашся, ‑вычацца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга скавытаць. Сабака расскавытаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трасу́чы, ‑ая, ‑ае.

Які моцна трасе, трасецца. У трасучым кузаве далёка не праедзеш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хво́сткі, ‑ая, ‑ае.

Які моцна, балюча сцябае. Хвосткая пуга. / Пра вецер. Хвосткі вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снягу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. У народных казках: дзяўчына са снегу, якая растала ўвесну.

2. мн. Канькі з моцна закругленымі насамі.

Бацька прывёз мне з горада снягуркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)