Verbum

знато́к, -така́, мн. -такі́, -тако́ў, м.

Той, хто валодае вялікімі ведамі ў чым-н., тонкім разуменнем чаго-н.

зневажа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто зняважыў, зневажае каго-н.

|| ж. зневажа́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

зычлі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м.

Той, хто жадае каму-н. дабра.

|| ж. зычлі́віца, -ы, мн. -ы, -віц.

абража́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто абражае каго-н.

|| ж. абража́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

агрэ́сар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто ўчыняе агрэсію; захопнік.

Даць адпор агрэсару.

|| прым. агрэ́сарскі, -ая, -ае.

ску́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто займаецца вырабам скур.

2. Урач па хваробах скуры (разм.).

спусташа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто спустошвае, ператварае ў пустыню.

|| ж. спусташа́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

ствара́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто стварае што-н.; тварэц.

|| ж. ствара́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

сузіра́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто сузірае (у 1 знач.).

|| ж. сузіра́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

суцяша́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто суцяшае, суцешыў каго-н.

|| ж. суцяша́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.