металапрамысло́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вытворчасці і апрацоўкі металаў. Металапрамысловы раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нечарназе́м’е, ‑я, н.

Буйны сельскагаспадарчы і прамысловы нечарназёмны раён у Еўрапейскай частцы СССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпо́люсны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля полюса, размяшчаецца каля полюса. Прыполюсны раён Арктыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Авя́рнік ’аўчарня’ (ДАБМ) да *ovь (літ. avìs) > *ovʼar > ovʼar‑nikъ. Лінгвагеаграфія гэтага слова (раён, які мяжуе з паўночна-ўсходняй Літвой) гаворыць у карысць літоўскага ўплыву.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

авечкагадо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да авечкагадоўлі, звязаны з ёй. Авечкагадоўчая ферма. Авечкагадоўчы раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

горназаво́дскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да горных заводаў, горнай прамысловасці. Горназаводскі раён. Горназаводскія рабочыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канапляво́дчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канапляводства; звязаны з ім. Канапляводчы раён. Канапляводчае звяно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэгіён, ‑а, м.

Спец. Пэўная тэрытарыяльная адзінка (раён, вобласць), якая адрозніваецца ад іншых спецыфічнымі рысамі.

[Лац. regio — вобласць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тытуняво́дчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тытуняводства, звязаны з ім. Тытуняводчы калгас. Тытуняводчы раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільнаво́дчы і льнаво́дчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ільнаводства, звязаны з ім. Ільнаводчыя калгасы. Ільнаводчы раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)