абнасе́ніць, ‑ніць; зак., што.

Спец. Кінуць насенне ў зямлю (пра расліны). Лісцёвыя пароды абнасенілі ўчастак лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малапатрабава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не прад’яўляе вялікіх патрабаванняў да каго‑, чаго‑н. Малапатрабавальныя да святла расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіграфі́ты, ‑аў; адз. гіграфіт, ‑а, М ‑фіце, м.

Спец. Расліны, якія растуць у месцах павышанай вільготнасці.

[Ад грэч. hydrós — вільготны і phytón — расліна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

джугара́, ‑ы, ж.

Травяністая хлебная і кармавая расліна з роду сорга, а таксама зерне гэтай расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мізэ́рны, -ая, -ае.

1. Вельмі малы, нязначны.

М. тэрмін.

Мізэрныя інтарэсы.

2. Схуднелы, худы, чэзлы.

Мізэрнае дзіця.

Мізэрныя расліны.

3. перан. Несамавіты на выгляд, убогі.

Ля ганка стаяў м. чалавек.

|| наз. мізэ́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слане́чнік, -у, мн. -і, -аў, м.

Аднагадовая травяністая расліна з буйным жоўтым суквеццем на высокім сцябле, якая вырошчваецца ў асноўным дзеля атрымання алею з насення, а таксама насенне гэтай расліны.

|| прым. слане́чнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

батанізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак., што і без дап.

Збіраць розныя расліны з мэтай іх вывучэння; гербарызаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кенды́р, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна, валакно якой выкарыстоўваецца ў тэкстыльнай прамысловасці. // Валакно гэтай расліны як сыравіна.

[Ад цюрк. кендыр — каноплі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзікаро́слы, ‑ая, ‑ае.

Які расце ў дзікім стане (пра расліны). Дзікарослыя яблыні. Дзікарослыя лекавыя травы. Дзікарослыя ягады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санцалю́бны, ‑ая, ‑ае.

Які расце там, дзе многа сонца; які любіць сонца (пра расліны). Кукуруза — культура санцалюбная.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)