тана́гра, ‑ы, ж.

Пеўчая птушка атрада вераб’іных з чырвоным апярэннем, якая жыве ў лясах Амерыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каршу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Вялікая драпежная птушка сямейства ястрабіных з доўгімі крыламі і загнутай дзюбай.

◊

Каршуном наляцець — злосна і хутка накінуцца, напасці на каго-н.

|| прым. каршуно́вы, -ая, -ае.

Каршуновая дзюба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́кал, -а, мн. -ы, -аў, м.

Драпежная птушка з моцнай дзюбай і доўгімі вострымі крыламі.

Палёт сокала.

|| памянш. сако́лік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. сакалі́ны, -ая, -ае.

С. зрок (як у сокала).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валаво́ка, ‑і, ж.

Невялікая лясная пеўчая птушка атрада вераб’іных шаравата-бурага колеру з кароткім, прыўзнятым хвастом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных, якая жывіцца пераважна насякомымі, у прыватнасці восамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гага́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Паўночная марская птушка велічынёй з невялікую качку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарыхво́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Пеўчая птушка сямейства драздовых з рыжым хвастом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гняздзе́чка, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да гняздо (у 1 знач.). Якая птушка, такое і гняздзечка. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драфа́, ‑ы; мн. дрофы; ж.

Буйная стэпавая птушка атрада жураўлепадобных з доўгай шыяй і дужымі нагамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубано́с, ‑а, м.

Невялікая пеўчая птушка сямейства ўюрковых з моцнай дзюбай, прыстасаванай для разгрызання костачак пладоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)