турма́, -ы́, мн. ту́рмы і (з ліч. 2, 3, 4) турмы́, ту́рмаў, ж.

1. Месца зняволення, будынак, дзе ўтрымліваюцца асобы, пазбаўленыя волі.

Сядзець у турме.

2. Пакаранне зняволеннем.

Прайсці праз турму.

3. перан. Месца, дзе прыгнятаюць, дзе цяжка жывецца.

◊

Ту́рма плача па кім (разм., неадабр.) — пра таго, хто заслугоўвае пакарання.

|| прым. турэ́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпрабава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрабаваць.

2. Няшчасце, нягода. Прайсці праз цяжкія выпрабаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забяле́цца, ‑еецца; зак.

Тое, што і забялець. Кіламетраў праз колькі нечакана забялелася вялікая, пагорыстая дзялянка. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампрэ́сар, ‑а, м.

Машына для сціскання газаў. [На баржы] гудзе кампрэсар, падаючы праз шлангі пад вагу паветра. Карпюк.

[Ад лац. compressus — сцісканне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўрасчы́нены, ‑ая, ‑ае.

Не зусім расчынены, напалову расчынены. Праз налаўрасчыненыя дзверы зямлянкі даходзілі.. жаночыя галасы. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

новаадкры́ты, ‑ая, ‑ае.

Толькі што, нядаўна адкрыты. Яшчэ праз некалькі дзён пачаў працаваць новаадкрыты шпіталь. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратаўха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Прабіцца наперад праз вялікі натоўп.

2. Таўхацца некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратачы́цца, ‑тачуся, ‑точышся, ‑точыцца; зак.

Точачыся, прабрацца праз што‑н. Варта кругом — мыш не праточыцца. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафільтрава́цца, ‑руецца; зак.

1. Ачысціцца, прайшоўшы праз фільтр. Бензін прафільтраваўся.

2. перан. Разм. Быць правераным, разгледжаным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотатэлегра́фны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фотатэлеграфа. Фотатэлеграфны апарат. // Які ажыццяўляецца праз фотатэлеграф. Фотатэлеграфная сувязь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)