разапрэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прэючы, размякнуць, разбухнуць.
Каша разапрэла.
2. Моцна спацець, распарыцца (разм.).
Р. пасля лазні.
|| незак. разаправа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тнуць обл.
1. сов., однокр., см. цяць 1;
2. несов. жа́лить, куса́ть;
камары́ мо́цна тнуць — комары́ си́льно жа́лят (куса́ют)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узяцца / моцна: ухапіцца, учапіцца, уляпіцца
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
узру́шыцца, ‑шуся, ‑шышся, ‑шыцца; зак.
Моцна ўсхвалявацца; устрывожыцца. — Як жа гэта так? — узрушылася бабка: — За што такая няласка, такое пакаранне? Колас. [Маша] зноў узрушылася і так моцна, што рука з пісьмом апусцілася ў знямозе. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пералупцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.
Разм. Моцна набіць, адлупцаваць усіх, многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перанапру́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.
Вельмі моцна, празмерна напружыць. Перанапружыць сілы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расква́кацца, ‑аецца; зак.
Разм. Пачаць моцна і доўга квакаць. Жабы нешта расквакаліся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́зверыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).
Моцна, пераходзячы на крык, накінуцца на каго-н. (з папрокамі, лаянкай і пад.) або паглядзець са злосцю на каго-н.
|| незак. вызвяра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыляпі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ле́піцца; зак., да чаго (разм.).
Тое, што і прыліпнуць.
Пластыр моцна прыляпіўся.
Хлопчык прыляпіўся на багажніку веласіпеда (перан.).
|| незак. прыле́плівацца, -аецца і прыляпля́цца, -я́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Выперазаць ’моцна сцебануць чым-небудзь гнуткім’ (Нас.), вы́перазацца ’моцна ўдарыцца аб што-небудзь’ (Нас.), вы́перзіцца ’зваліцца, упасці’ (Бяльк.). Гл. перазаць, падперазаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)