пое́сть сов.

1. (немного) з’е́сці; (наесться) пад’е́сці;

пое́л су́пу з’еў су́пу;

пое́шь пе́ред доро́гой з’еш (пад’е́ш) пе́рад даро́гай;

2. (съесть всё, испортить грызя) пае́сці, (много, неоднократно) папаяда́ць, папае́сці;

ко́шка пое́ла всё мя́со ко́шка пае́ла ўсё мя́са;

моль пое́ла мех моль пае́ла фу́тра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

порва́ть сов.

1. (бумагу, платье и т. п.) падра́ць, падзе́рці, (долго, неоднократно) пападзіра́ць, пападра́ць, пашкумата́ць;

2. (струну, верёвку и т. п.) парва́ць, (много, неоднократно) папарыва́ць, папарва́ць;

3. (прекратить) перен. парва́ць; разарва́ць; спыні́ць;

порва́ть отноше́ния с ке́м-л. парва́ць (разарва́ць) адно́сіны з кім-не́будзь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыху́ нареч.

1. в разн. знач. немно́го, немно́жко; (слегка — ещё) не́сколько;

к. галава́ балі́ць — немно́го (немно́жко) голова́ боли́т;

ён быў к. здзі́ўлены — он был не́сколько (немно́го, немно́жко) удивлён;

2. (мало, не очень много) немно́го, немно́жко;

вы́піць к. вады́ — вы́пить немно́го (немно́жко) воды́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывалі́ць I сов., в разн. знач. привали́ть;

п. ка́мень да сцяны́ — привали́ть ка́мень к стене́;

парахо́д ~лі́ў да пры́стані — парохо́д привали́л к при́стани;

і́ла мно́га наро́дубезл. привали́ло мно́го наро́ду;

яму́і́ла шча́сце — ему́ привали́ло сча́стье

прывалі́ць II сов. (о сукне) слегка́ сваля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надави́ть сов.

1. (нажать) наці́снуць; прыці́снуць;

надави́ть кно́пку наці́снуць кно́пку;

2. (выжать в каком-л. количестве чего-л.) наці́снуць, мног. панаціска́ць;

надави́ть лимо́нного со́ку наці́снуць лімо́ннага со́ку; (намять) натаўчы́;

надави́ть карто́феля натаўчы́ бу́льбы;

3. перен. (оказать воздействие) наці́снуць;

4. (умертвить, уничтожить много чего-нибудь, кого-нибудь) надушы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

потре́бовать сов.

1. (предъявить требование) запатрабава́ць;

он потре́бовал упла́ты до́лга ён запатрабава́ў вы́платы пазы́кі;

2. (иметь нужду) быць патрэ́бным; (понадобиться) спатрэ́біцца;

э́то де́ло потре́бует мно́го вре́мени для гэ́тай спра́вы патрэ́бна бу́дзе (спатрэ́біцца) шмат ча́су;

3. (вызвать) пазва́ць, паклі́каць;

его́ потре́бовали домо́й яго́ пазва́лі (паклі́калі) дамо́ў (дадо́му);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

она́ мест., ж. яна́ (род., вин. яе́, дат., пред. ёй, твор. ёй, ёю); мн., см. они́;

её нет до́ма яе́ няма́ до́ма;

я был у неё я быў у яе́;

я ей обеща́л кни́гу я ёй абяца́ў кні́гу;

о не́й мно́го говоря́т аб ёй мно́га гаво́раць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

передра́ть сов.

1. (разодрать, изорвать, износить, истрепать всё, многое) разг. падра́ць, перадра́ць, перадзе́рці;

2. обл. (задрать, растерзать всех, многих — когтями) перадра́ць, перадзе́рці; (задавить, зарезать) перадушы́ць;

ко́ршун передра́л кур каршу́н перадра́ў (перадзёр) курэ́й;

волк передра́л мно́го ове́ц воўк перадушы́ў мно́га аве́чак;

3. (выдрать, высечь всех, многих) разг. пералупцава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

содержа́ть несов.

1. (на иждивении) утры́мліваць, мець на ўтрыма́нні;

содержа́ть семью́ утры́мліваць (мець на ўтрыма́нні) сям’ю́;

2. (держать в определённых условиях, состоянии) трыма́ць;

содержа́ть ве́щи в поря́дке трыма́ць рэ́чы ў пара́дку;

3. (вмещать, заключать) змяшча́ць;

кни́га соде́ржит (в себе́) мно́го интере́сного кні́га змяшча́е (у сабе́) шмат ціка́вага;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даво́дзіцца

I несов., безл. доводи́ться, случа́ться; приходи́ться, приводи́ться;

яму́ д. мно́га — працава́ць ему́ прихо́дится мно́го рабо́тать

II несов. (быть в родстве) приходи́ться;

ён д. яму́ дзя́дзькам — он прихо́дится ему́ дя́дей

III несов., страд. доводи́ться; пригоня́ться; см. даво́дзіць I

IV несов., страд. дока́зываться; см. даво́дзіць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)