аняме́лы, -ая, -ае.

І. Які стаў нямым, страціў здольнасць гаварыць.

2. Які стаў нерухомым.

А. стан.

3. Ціхі, пазбаўлены якіх-н. гукаў.

Анямелае поле.

4. Які страціў адчувальнасць, здранцвелы.

Анямелыя ногі.

|| наз. аняме́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́бус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Загадка, у якой слова або фраза, што трэба разгадаць, падаецца ў выглядзе камбінацыі малюнкаў, знакаў і літар.

Рашаць рэбусы.

Гаварыць рэбусамі (перан.: незразумела, з намёкамі).

|| прым. рэ́бусны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хры́пнуць, -ну, -неш, -не; хрып, -пла; -ні; незак.

1. Пачынаць гаварыць хрыпла, губляць чыстату голасу.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Станавіцца хрыплым.

Голас хрыпне.

|| зак. ахры́пнуць, -ну, -неш, -не; ахры́п, -пла; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гре́шно безл., в знач. сказ. грэх, гре́шно вам так говори́ть грэх вам так гавары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

простра́нно нареч. падрабя́зна; шматсло́ўна, мнагасло́ўна;

простра́нно объясня́ть падрабя́зна тлума́чыць;

простра́нно выража́ться шматсло́ўна (мнагасло́ўна) гавары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ожесточе́ние ср. лю́тасць, -ці ж., бязлі́таснасць, -ці ж.;

говори́ть с ожесточе́нием гавары́ць са зло́сцю;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

околёсица разг. бязглу́здзіца, -цы ж., лухта́, -ты́ ж.;

нести́ околёсицу пле́сці лухту́, гавары́ць бязглу́здзіцу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апло́мб, ‑у, м.

Саманадзейнасць, самаўпэўненасць у гутарцы або ў паводзінах. Гаварыць з апломбам. З апломбам брацца за што-небудзь.

[Фр. aplomb.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́лкасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць колкага ​1 (у 2 знач.). Колкасць заўвагі.

2. З’едлівая насмешка, колкая заўвага. Гаварыць колкасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замянці́ць, ‑мяняў, ‑менціш, ‑менціць; зак.

1. Пачаць мянціць касу мянташкай.

2. перан. Разм. Пачаць гаварыць многа і без толку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)