гундо́сіць, ‑дошу, ‑досіш, ‑досіць; незак.
Разм. Гаварыць у нос; гугнявіць. Гундосіў услед за папом малітву царкоўны стараста Вярбіцкі. Місько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)