успо́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. успорваць — успароць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

успу́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. успуджваць — успудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

успуха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. успухаць — успухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

успы́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. успыхваць — успыхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уссо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уссоўваць — уссунуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усталёўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. усталёўваць — усталяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устаране́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. устараняць — устараніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усу́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. усукваць — усукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усу́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. усушваць — усушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усціла́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. усцілаць — услаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)