кінабаяві́к, ‑баевіка, м.

Разм. Фільм, які карыстаецца асабліва вялікім поспехам або разлічаны на такі поспех.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крато́н, ‑у, м.

Кустовая або дрэвавая расліна сямейства малачаевых, з насення якой атрымліваюць кратонавы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кунга́с, ‑а, м.

Вялікая лодка без палубы (грабная або парусная), якая пашырана на Далёкім Усходзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ля́лечнік, ‑а, м.

1. Майстар, які робіць лялькі.

2. Разм. Акцёр або рэжысёр лялечнага тэатра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малочнатава́рны, ‑ая, ‑ае.

Які займаецца вытворчасцю або перапрацоўкай вялікай колькасці малака. Малочнатаварная ферма. Малочнатаварнае прадпрыемства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́ргель, ‑ю, м.

Асадкавая горная парода, якая складаецца з кальцыту або даламіту і гліністых мінералаў.

[Ням. Mergel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мухая́р, ‑у, м.

Гіст. Баваўняная тканіна з дабаўленнем шэрсці або шоўку. З мухаяру шылі сурдуты.

[Араб. muhajjar.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяша́нец, ‑нца, м.

Разм. Жывёла або расліна, атрыманая ад скрыжавання двух розных парод, відаў; метыс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набру́шнік, ‑а, м.

Павязка, накладка на жывот, якая служыць для цяпла або аховы ад удараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́гель, ‑я, м.

Спец. Вялікі металічны або драўляны гвозд, які выкарыстоўваецца для мацавання драўляных канструкцый.

[Ням. Nagel — цвік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)