Verbum

выпо́ўзіны, ‑н; адз. няма.

Верхняе покрыва насякомых, або скура змяі, скінутыя імі ў час лінькі.

вярблю́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Буйная аднагорбая або двухгорбая жвачная жывёліна пустынь і сухіх стэпаў.

гаро́хавішча, ‑а, н.

Поле, з якога сабралі гарох або на якім папярэдняй культурай быў гарох.

алізары́н, ‑у, м.

Фарбавальнае рэчыва, якое вырабляецца з карэння марэны або з мінералаў. Чырвоны алізарын.

[Фр. alisarine з араб.]

анімалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак або скульптар, які паказвае ў сваіх творах пераважна жывёл.

анты...,

Прыстаўка, якая ўжываецца для вырашэння процілегласці або варожасці чаму‑н., напрыклад: антываенны, антымастацкі, антырэлігійны.

арудзяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ператварыўся ў руду ў выніку насычэння тымі або іншымі металамі.

архаі́ст, ‑а, М ‑сне, м.

Той, хто прытрымліваецца старадаўніх форм у літаратурнай або мастацкай творчасці.

закіслі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Зрабіць кіслым або кіславатым, дабавіўшы кіслаты. Закісліць варыва рашчынай.

засвая́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць засвойвацца свядомасцю або арганізмам. Добрая засваяльнасць праграмы вучнямі. Высокая засваяльнасць кармоў.