мухая́р, ‑у, м.
Гіст. Баваўняная тканіна з дабаўленнем шэрсці або шоўку. З мухаяру шылі сурдуты.
[Араб. muhajjar.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)