забра́ла, ‑а, н.
Частка шлема, якой прыкрываецца твар, каб засцерагчыся ад удараў. Здаецца, зараз з цаглянай вежы вылезе рыцар і скажа: — Стой! На твар забрала апусціць нізка. А. Вольскі.
•••
З адкрытым (паднятым) забралам — адкрыта, не ўтойваючы сваіх сапраўдных намераў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заво́страны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад завастрыць.
2. у знач. прым. З вострым канцом; востраканцовы. Завостраны шпіль вежы. // Дробны, вуглаваты (пра твар, рысы твару і пад.). Часамі з натапыраных лахманоў паказваўся дробны твар, худы і завостраны. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змізарне́лы, ‑ая, ‑ае.
Схудзелы, здрабнелы (пра твар, чалавека з пахудзелым тварам). Падымаецца з месца пажылая настаўніца з Прудка — змізарнелы, жоўты твар, на плячах сялянская хустка-канаплянка. Навуменка. // Зачахлы, пабляклы (пра расліннасць). Маладыя парасткі зусім заглушылі стары змізарнелы маліннік. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акамяне́лы в разн. знач. окамене́лый;
а. касця́к дагістары́чнай жывёлы — окамене́лый костя́к доистори́ческого живо́тного;
а. твар — окамене́лое лицо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ацячы́ сов.
1. (опухнуть) оте́чь;
но́гі ацяклі́ — но́ги отекли́;
2. (стать одутловатым) оплы́ть;
твар ацёк — лицо́ оплы́ло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праясне́лы
1. проя́сневший;
~лае не́ба — проя́сневшее не́бо;
2. проясне́вший;
п. твар — проясне́вшее лицо́;
~лая свядо́масць — проясне́вшее созна́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бязно́сы, ‑ая, ‑ае.
У якога няма носа. Бязносы чалавек. Бязносы твар. // Без носіка. Бязносы чайнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жо́нчын, ‑а.
Які належыць жонцы. Жончыны ўборы. □ [Андрэй] падышоў да стала, глянуў у жончын твар. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
набялі́цца, ‑бялюся, ‑белішся, ‑беліцца; зак.
Нацерці твар, рукі і г. д. бяліламі (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падгрымірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
Загрыміраваць злёгку або дадаткова. Падгрыміраваць артыста. Падгрыміраваць твар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)