затрапята́цца, ‑пячуся, ‑печашся, ‑пачацца; зак.
Пачаць трапятацца. // Страпянуцца некалькі разоў запар. Нешта зашоргалася, затрапяталася, а потым ураз трывожна піснула. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́селіцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.
Пакінуць старое месца жыхарства; перасяліцца куды‑н. З самай цеснай вуліцы некалькі хат згадзіліся выселіцца. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
унасі́ць, унашу, уносіш, уносіць; зак., каго-што.
Унесці ўнутр чаго‑н. усё, многае ў некалькі прыёмаў. Унасіць усе дровы ў павець.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хакеі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Спартсмен, які гуляе ў хакей. Некалькі гадоў назад нашы хакеісты выходзілі ў фінал усесаюзных спаборніцтваў. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мандэлячкі ’некалькі снапоў ільну, пастаўленых у кучкі для прасушкі’ (трак., Сл. ПЗБ). Укр. ма́ндель ’15 ці 50 жменей канапель або снапоў збожжа’. З польск. mendelek ’кучкі льну з некалькіх снапоў збожжа’. Да мэндаль (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адпрацава́ць сов., в разн. знач. отрабо́тать;
а. за ава́нс — отрабо́тать ава́нс;
а. не́калькі гадзі́н — отрабо́тать не́сколько часо́в;
~ва́ў — і даха́ты — отрабо́тал — и домо́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праскрыпе́ць сов., прям., перен. проскрипе́ть;
акані́цы ~пе́лі ўсю ноч — ста́вни проскрипе́ли всю ночь;
стары́ яшчэ́ ~пі́ць не́калькі гадо́ў — стари́к ещё проскрипи́т не́сколько лет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
правішча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
1. Утварыць віск. // Праляцець з віскам. Некалькі куль правішчалі высока над галавой. Быкаў.
2. Вішчаць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анданці́на,
1. прысл. Некалькі хутчэй, чым андантэ.
2. нескл., н. Музычны твор або яго частка, якія выконваюцца хутчэй, чым у сярэднепавольным тэмпе.
[Іт. andantino.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
манта́жнік, ‑а, м.
Спецыяліст па мантажу (у 1 знач.). За некалькі мінут мантажнікі ўмацоўваюць панель — і гатова сцяна яшчэ аднаго пакоя. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)