Verbum

пабарваве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее і пабарво́вець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Зрабіцца барвовым. Маці збялела, потым пабарвавела і захвалявалася. Асіпенка. Неба, воблакі ўраз пабарвовелі, паліліся чырванню. Сачанка.

плацэнта́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да плацэнты.

2. у знач. наз. плацэнта́рныя, ‑ых. Вышэйшая група млекакормячых, у якіх плод звязан з арганізмам маці плацэнтай.

стры́манасць, ‑і, ж.

Уласцівасць стрыманага (у 2–4 знач.). Знешні спакой, стрыманасць у пачуццях і дакор у сумных вачах маці не дазволілі Пецю праводзіць яе. Сіняўскі.

узлава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад узлаваць.

2. у знач. прым. Злы, сярдзіты. Узлаваная маці моцна і гучна пляскала .. [Валодзьку] па голых паружавелых палавінках. Мележ.

чыгуно́к, ‑нка, м.

Памянш. да чыгун (у 2 знач.); невялікі чыгун. Маці з Маняй начысцілі бульбы, расклалі на камінку агонь і паставілі чыгунок на трыножнік. Якімовіч.

змані́ць, зманю, зманіш, зманіць; зак.

1. Сказаць няпраўду; схлусіць. Калі маці спыталася: а дзе ж хлеб? — Ганна хацела выдумляць, што згубілі акрайчык, але Аленка не магла зманіць маці. Сабаленка. — Нас тут ззаду група, — на ўсякі выпадак зманіў Чыжык. Лупсякоў.

2. каго-што. Спакусіць пайсці куды‑н., за кім‑н. ці зрабіць што‑н. Хто зманіў, хто звёў дзяўчыну? Счуў жаніх праз дзень прычыну. Ставер.

разгне́ваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разгневаць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў стане гневу. Міколка з дзедам, не кідаючыся дужа ў спрэчкі, адразу ж падаліся вон з вагона, далей ад разгневанай маці. Лынькоў. // Які выяўляе гнеў. — Забойцы, ірады, што вы робіце! — крычала разгневаным голасам старая маці. Дамашэвіч. [Язэп] бачыў злосныя, разгневаныя вочы жанчын і разумеў, што ніякая сіла не можа ўжо спыніць іх. Асіпенка.

бо́жкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Стагнаць, бедаваць, плакаць, упамінаючы часта слова «божа». [Цётка] так божкала і ламала сабе рукі, што маці не вытрымлівала і бралася суцяшаць. Сачанка.

вы́смягнуць, ‑не; пр. высмяг, ‑гла; зак.

Тое, што і высмагнуць. Праўда, вады ў чыгунку не было — ці маці адцадзіла, ці яна высмягла, высахла, як гарэла хата. Сачанка.

асе́дзецца, аседжуся, аседзішся, аседзіцца; зак.

Разм. Надоўга застацца жыць на адным месцы; прывыкнуць да яго. [Алімпа] і раней думала, што маці не вельмі аседзіцца там, на хутары. Сабаленка.