Verbum

мо́рква, -ы, ж.

Агародная расліна сямейства парасонавых з ядомым караняплодам саладкаватага смаку звычайна аранжавага колеру.

|| прым. марко́ўны, -ая, -ае.

М. сок.

муміфікава́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ку́ецца; зак. і незак. (спец.).

Ператварыцца (ператварацца) у мумію.

|| наз. муміфіка́цыя, -і, ж.

пячэ́нне, -я, н.

1. гл. пячы.

2. Кандытарскі выраб у выглядзе тонкіх кавалачкаў, прыгатаваны са здобнага, звычайна салодкага цеста.

Пачак пячэння.

расцялі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -це́ліцца; зак. (разм.).

Ацяліцца (звычайна з цяжкасцямі).

|| незак. расце́львацца, -аецца.

|| наз. расцёл, -у, м.

бруі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -і́цца; незак.

Цячы, пераліваючыся струменямі (пра ручай, крыніцу і пад.).

Бруіцца празрысты ручай.

буч, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рыбалоўная снасць, сплеценая звычайна з лазовых дубцоў у выглядзе вузкага круглага каша з лейкападобным уваходам.

прыты́м, злуч.

Да таго ж, акрамя таго (ужыв. звычайна ў спалучэнні са злучнікамі «і», «ды», «а»).

Ён малавопытны і п. мяккахарактарны.

пяцёрачнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Вучань, які звычайна атрымлівае пяцёркі; выдатнік.

|| ж. пяцёрачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Дачка — п.

за́гарадка і загаро́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Невысокая перагародка, звычайна ўнутры памяшкання.

2. Месца, адгароджанае плотам.

задо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

Задняя частка якога-н. прадмета (звычайна пра павозку, мэблю).

Сесці ў задку калёс.

Цялячы з.