Га́рка ’нізкае месца, дзе вясной доўга стаіць вада; багністае месца, балота’ (Яшкін). Магчыма, з *garьka (памяншальная форма да *garь < *gorěti).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

даню́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

1. Празмерна доўга і часта нюхаючы, дайсці да непрыемных вынікаў.

2. перан. Дазнацца, разведаць пра што-н. якім-н. непрыстойным спосабам.

Паліцыя данюхалася аб прыходзе партызанскага разведчыка.

|| незак. даню́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́чаны

1. прич. ле́ченный;

2. прил. ле́ченый;

на ~ным кані́ до́ўга не пае́здзіш — на ле́ченом коне́ до́лго не пое́здишь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пама́к ’звязка вычышчаных канапель’ (Інстр. III), ’дрэва, якое доўга ляжала ў вадзе’ (Сл. ПЗБ), ’намоклае палена’ (Нар. сл.), пачала ’калода, якая доўга ляжала ў вадзе’ (Шн. 2), ’жэрдка, кладка’ (Сцяшк. Сл.), памані ’цяжар, які накладаюць на лён або пяньку пры замочванні’ (Касп.), памок ’тс’ (Сл. ПЗБ). Укр. помік ’канопля, намочаная ў рацэ’. Аддзеяслоўны дэрыват ад памокнуць або памакаць < мокнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Некуца́вый ’неядомы (грыб)’ (Мат. Маг.), нікуцавый ’ніякі, дрэнны’ (слаўг., Яшкін, вусн. паведамл.). Відаць, ад куцацьдоўга перажоўваць што-небудзь’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зап’я́нствавацца, ‑ствуюся, ‑ствуешся, ‑ствуецца; зак.

Доўга п’янствуючы, забыцца пра час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набалбата́цца, ‑бачуся, ‑бочашся, ‑бочацца; зак.

Разм. Уволю нагаварыцца; доўга пабалбатаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наля́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Уволю, доўга паляпаць, пастукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наня́ньчыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Многа, доўга паняньчыцца, паняньчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папакі́снуць, ‑не; зак.

Разм. Кіснуць доўга; сціснуць — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)