азімута́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае дачыненне да вызначэння азімута. Азімутальны круг компаса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вельве́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вельвету. // Пашыты з вельвету. Вельветавы касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

велю́равы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да велюру. // Зроблены з велюру. Велюравы капялюш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верацённы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да верацяна (у 1 знач.). Верацённая пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вермішэ́левы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вермішэлі. // Прыгатаваны з вермішэлі. Вермішэлевы суп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віхравы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае дачыненне да віхру ​1. Віхравы вецер. Віхравы рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

не́раставы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да нерасту. Нераставая сажалка. // Які нерастуе. Нераставая рыба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алгебраі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да алгебры. Алгебраічны дроб. Алгебраічны выраз. Алгебраічная формула.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амартызацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да амартызацыі. // Які служыць для амартызацыі. Амартызацыйнае прыстасаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амбулато́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да амбулаторыі. Амбулаторны прыём. Амбулаторны ўрач. Амбулаторны хворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)