ісо́п, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая або кустовая расліна сямейства губакветных, лісце якой змяшчае пахучы алей.

[Грэч. hyssōpos — трава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казіне́т, ‑у, М ‑неце, м.

Від (даўнейшай) тоўстай баваўнянай або паўшарсцяной тканіны для верхняга адзення.

[Ням. Kasinett.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калары́метр, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння колькасці цеплыні (у калорыях), якая вылучаецца або паглынаецца целам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камло́т, ‑у, М ‑лоце, м.

Тоўстая баваўняная або шарсцяная тканіна з чорных і карычневых нітак.

[Ад фр. camelot — тканіна з шэрсці ангорскай казы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капата́ж, ‑у, м.

Спец. Від аварыі: перакульванне самалёта цераз насавую частку пры пасадцы або ўзлёце.

[Фр. capotage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капітэ́ль, ‑і, ж.

Верхняя частка архітэктурнай калоны або пілястры, якая служыць непасрэдным пераходам да перакрыцця.

[Ад лац. capitellum — галоўка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідразбудава́нне, ‑я, н.

Збудаванне, прызначанае для выкарыстання вады або для абароны ад яе. Комплекс гідразбудаванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глава́, ‑ы; мн. главы, глаў; ж.

Раздзел кнігі, артыкула, абазначаны нумарацыяй або загалоўкам. Главы рамана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́нула, ‑ы, ж.

Спец. Невялічкі цвёрды кусочак якога‑н. рэчыва ў выглядзе зерня або камячка.

[Ад лац. granulum — зярнятка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грача́нішча, ‑а, н.

Поле, з якога сабралі грэчку або на якім папярэдняй культурай была грэчка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)