Verbum

нізкапакло́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто нізкапаклоннічае; ліслівы, угодлівы чалавек.

|| прым. нізкапакло́нніцкі, -ая, -ае.

Н. тон.

пагарэ́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Той, хто пагарэў (у 1 знач.).

Дапамагчы пагарэльцам.

|| прым. пагарэ́льскі, -ая, -ае.

падка́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто падказвае (у 1 знач.).

|| ж. падка́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

пало́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца полівам чаго-н.

|| ж. пало́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

патура́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто патурае каму-, чаму-н.

|| ж. патура́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

перабе́жчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто перабег на бок праціўніка.

|| ж. перабе́жчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

грыма́снік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто любіць рабіць грымасы.

|| ж. грыма́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

гуртаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто суправаджае, гоніць гурт (у 2 знач.).

|| прым. гуртаўшчы́цкі, -ая, -ае.

віртуо́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто дасканала валодае тэхнікай свайго мастацтва, а таксама наогул сваёй справы.

галаваця́п, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто бесталкова і нядбайна вядзе справы.

|| прым. галаваця́пскі, -ая, -ае.