Плюхані́на ’плюхота’ (шчуч., Сцяшк. Сл.). Да плю́хаць ’хлюпаць’, магчыма, у выніку кантамінацыі плюхота і хляпані́на.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пра́гля ’дрыгва’ (Сцяшк. Сл.). Няясна. Магчыма, з * крагай. *крагля < крактаць (гл.). Параўн. крактавніне, кракивіца ’дрыгва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прападо́бій ’накшталт’ (брасл., Сл. ПЗБ). Паводле аўтараў слоўніка, з рус. наподобие, магчыма, з мовы старавераў (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разблі́зніцца ’расплакацца’ (лід., Сл. ПЗБ). Магчыма, утварэнне на аснове блізна́ ’блюзна’ (гл.) з няяснай матывацыяй.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Развіні́чыцца ’разбэсціцца’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Няясна. Магчыма, мае сувязь з віно́ або з віна́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рахо́тка ’лазневая мачалка’ (Касп.). Няясна. Магчыма, да раха (гл.) ці аднаго паходжання з рахава (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ры́гер ’кроква’ (бяроз., Нар. сл.). Няясна, магчыма, праз польск. ryg звязана з ням. Riegel ’засаўка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стахе́й ‘ашуканец, падманшчык’ (ПСл). Цёмнае слова. Магчыма, мае аказіянальнае паходжанне ад уласнага імені Стахе́й (< Яўстафій).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сціго́та ’кій, палка’ (Сцяшк. Сл.). Няясна; магчыма, з азванчэннем да сціхо́т ’страх, жах’, гл. сціхат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таралу́шка ’дэталь у калаўроце’ (мёрск., Ск. нар. мовы). Няясна; магчыма, ад тарала́ць ’тарахцець’, гл. таралакаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)