ускудла́ціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., каго-што.

Зрабіць кудлатым; растрапаць. Шалёны вецер расхрыстаў [Казіку] сарочку, ускудлаціў валасы. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ціхаве́йны, ‑ая, ‑ае.

Паэт. Ціхі, слабы (пра вецер). Ціхавейны, цёплы ветрык Прылятае к нам з палёў. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюль, ‑ю, м.

Лёгкая празрыстая сятчастая тканіна. Васіліна выпусціла фіранку, вецер падхапіў лёгкі цюль, выгнуў ветразем. Савіцкі.

[Фр. tulle.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрадзі́раваць, ‑руе; незак., што.

Спец. Утвараць эрозію (у 1 знач.), разбураць глебу, паверхню зямлі (пра вецер, ваду).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закрути́ть сов., в разн. знач. закруці́ць, мног. пазакру́чваць;

закрути́ть кран закруці́ць кран;

ве́тер закрути́л пыль ве́цер закруці́ў пыл;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лабавы́ лобово́й;

л. ве́цер — лобово́й ве́тер;

~ва́я ата́ка — лобова́я ата́ка;

~во́е шкло аўтамабі́ля — лобово́е стекло́ автомоби́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́ршчыць несов., в разн. знач. мо́рщить;

м. лоб — мо́рщить лоб;

ве́цер м. ваду́ — ве́тер мо́рщит во́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паваля́ць сов. (всё, многое) повали́ть; опроки́нуть;

ве́цер ~ля́ў снапы́ — ве́тер повали́л снопы́;

п. бутэ́лькі — опроки́нуть буты́лки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прахало́дны, ‑ая, ‑ае.

Умерана халодны, асвяжальны. І вецер б’е ў твар — прахалодны, чысты і духмяны, як віно. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́руснасць, ‑і, ж.

Спец.

1. Сукупнасць усіх парусоў судна. Сістэма паруснасці.

2. Велічыня паверхні, на якую дзейнічае вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)