калары́фер, ‑а, м.

Абагравальны прыбор у выглядзе сістэмы труб, па якіх ідзе гарачая вада, пара або нагрэтае паветра. Паравы каларыфер. Вадзяны каларыфер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ўка, ‑і, ДМ каўцы; Р мн. кавак; ж.

Абл. Галка (у 1 знач.). Кругом бурліць вада... Крычаць у небе каўкі. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свянцо́ны, ‑ая, ‑ае.

Пасвячоны, асвячоны. Свянцоны хлеб. Свянцоная вада. □ Лячыла мяне ад хваробы суседская бабуля. Паіла настоем сямі свянцоных купальскіх траў. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вли́ться прям., перен. улі́цца;

вода́ влила́сь в бассе́йн вада́ ўліла́ся ў басе́йн;

вли́лось но́вое подкрепле́ние уліло́ся но́вае падмацава́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гусь м. гусь, род. гусі́ ж.; (самец) гуса́к, -ка́ м.;

◊

как с гу́ся вода́ як з гусі́ вада́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подте́чь сов., в разн. знач. падцячы́;

вода́ подтекла́ под скамью́ вада́ падцякла́ пад ла́ву;

глаз подтёк во́ка падцякло́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самотёком нареч. самацёкам;

вода́ идёт самотёком вада́ ідзе́ самацёкам;

рабо́та не пойдёт самотёком перен. рабо́та не по́йдзе самацёкам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вадато́к ’плынь; рэчышча’ (КЭС). Рус. водоток, укр. водотока ’рэчышча патоку’. Складанае слова: вада + цячы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крутаве́рць ’дрэннае надвор’е з мяцеліцай’, ’вірлівая вада’ (ТСБМ). Да круціць (гл.) і вярцець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разво́ды ’узоры, часцей у палосы’, ’пацёкі’ (ТСБМ; Др.-Падб.). Ад вада́, параўн. разводдзе (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)