Verbum

прасле́давацель, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто праследуе каго-н.

|| ж. прасле́давацельніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

сме́ртнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто асуджаны на смерць.

|| ж. сме́ртніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

судакла́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто выступае з судакладам.

|| ж. судакла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

сцягано́сец, -но́сца, мн. -но́сцы, -но́сцаў, м.

Той, хто нясе або носіць сцяг.

Сцяганосцы воінскай славы (перан.; высок.).

чалавеканенаві́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ненавідзіць людзей, чалавецтва.

|| ж. чалавеканенаві́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

эвакуа́тар, -а, м.

1. Той, хто займаецца эвакуацыяй каго-, чаго-н.

2. Грузавы аўтамабіль, які эвакуіруе транспарт.

валацу́га, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -цу́зе, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -цу́г (разм.).

1. Бяздомны чалавек, які не мае пэўнага прыстанішча і заняткаў.

2. Той, хто цягаецца абы-дзе, не працуе.

3. Той, хто празмерна заляцаецца да жанчын.

ідэалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Паслядоўнік ідэалістычнай філасофіі.

2. Той, хто ідэалізуе, прыхарошвае рэчаіснасць (разм.).

3. Той, хто кіруецца ідэалістычнымі (гл. ідэалізм у 3 знач.) прынцыпамі.

|| ж. ідэалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 і 3 знач.).

або́е, абаіх, ліч. зб.

Як той, так і другі; як той, так і другая; як тое, так і другое.

Жонка мужу нешта шэпча і а. выходзяць.

◊

Абое рабое (разм., неадабр.) — пра людзей, падобных у чым-н., вартых адзін аднаго (па якіх-н. адмоўных якасцях).

следапы́т, -а, М -пы́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто добра распазнае сляды, высочвае каго-н. па слядах.

Паляўнічы-с.

Разведчык-с.

2. Той, хто шукае сляды былых гістарычных падзей.

Юныя следапыты накіраваліся ў паход па месцах баявой славы.

|| прым. следапы́цкі, -ая, -ае.