квартэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.

1. Ансамбль з чатырох выканаўцаў (спевакоў або музыкантаў). Бакальны квартэт. Струнны квартэт.

2. Музычны твор для чатырох інструментаў або для чатырох галасоў.

[Іт. quartetto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фалькло́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фальклору. Фальклорны вобраз. Фальклорны твор. Фальклорная экспедыцыя. □ Выразны фальклорны каларыт мае і галоўны вобраз аповесці — Салавей. Гіст. бел. сав. літ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пред и пре́до предлог с твор. пе́рад (кім, чым); пе́рада (употребляется только в сочетании: пе́рада мной).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

або́два (род., предл. або́двух, дат. або́двум, твор. або́двума) о́ба;

а. хло́пчыкі — о́ба ма́льчика;

а. акны́ — о́ба окна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ён (род., вин. яго́, дат. яму́, твор. ім, предл. аб ім, мн. яны́) мест. личн., м. он

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крытыкава́ць несов. критикова́ть, подверга́ть кри́тике;

к. літарату́рны твор — критикова́ть литерату́рное произведе́ние;

к. — уне́сеныя прапано́вы критикова́ть внесённые предложе́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фундамента́льны в разн. знач. фундамента́льный;

ф. буды́нак — фундамента́льное зда́ние;

ф. твор — фундамента́льное произведе́ние;

~ная бібліятэ́ка — фундамента́льная библиоте́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амо́рфны, ‑ая, ‑ае.

1. Спец. Які не мае крышталічнай будовы. Аморфнае рэчыва. Аморфны стан.

2. Які не мае форм змянення. Аморфныя мовы.

3. перан. Бясформенны; расплывісты. Аморфны твор.

[Ад грэч. amorphos — бясформеннасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балеро́, нескл., н.

1. Іспанскі народны танец, які суправаджаецца спевамі і прыцокваннем кастаньет. // Музычны твор у рытме гэтага танца.

2. Частка нацыянальнага іспанскага ўбрання ў выглядзе кароткай безрукаўкі.

[Ісп. bolero.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцэрці́на, нескл., н.

1. Музычны інструмент, які мае выгляд шасціграннага гармоніка.

2. Музычны твор тыпу канцэрта (у 2 знач.), які адрозніваецца ад апошняга меншай складанасцю і меншымі памерамі.

[Іт. concertino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)