Verbum

размары́н, -у, м.

1. Паўднёвая вечназялёная расліна сямейства губакветных, з якой здабываюць эфірны алей.

2. Гатунак яблыкаў.

|| прым. размары́навы, -ая, -ае.

хна, хны, ж.

Расліна сямейства чальчаковых, з якой атрымліваюць жоўтачырвоную фарбу, а таксама сама гэта фарба.

Х. ўжываецца для фарбавання валасоў.

паўхмызня́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

Расліна з драўнянымі ніжнімі і травяністымі верхнімі часткамі.

Буякі адносяцца да паўхмызнякоў.

|| прым. паўхмызняко́вы, -ая, -ае.

піво́ня, -і, мн. -і, -во́нь, ж.

Дэкаратыўная травяністая расліна сямейства люцікавых з вялікімі чырвонымі, ружовымі ці белымі кветкамі.

|| прым. піво́невы, -ая, -ае.

бузіна́, -ы́, ж.

Дрэвавая ці кустовая расліна сямейства бружмелевых з чырвонымі або чорнымі ягадамі.

|| прым. бузі́навы, -ая, -ае і бузіно́вы, -ая, -ае.

валяр’я́н, -у, м.

Травяністая расліна сямейства валяр’янавых з ружовымі кветкамі, з каранёў якой вырабляюць лекавыя настойкі.

|| прым. валяр’я́навы, -ая, -ае.

Валяр’янавы настой.

лакры́ца, -ы, ж. і лакры́чнік, -у, м.

Шматгадовая расліна сямейства бабовых, карэнне якой выкарыстоўваецца ў медыцыне і прамысловасці.

|| прым. лакры́чны, -ая, -ае.

мякі́ннік, -а і -у, м.

1. -а, мн. -і, -аў. Памяшканне, куды ссыпаюць мякіну.

2. -у. Паўднёвая расліна сямейства злакаў.

М. безасцюковы.

канюшы́на, -ы, ж.

Кармавая травяністая расліна сямейства бабовых з трайчастым лісцем і шарападобнымі кветкамі.

|| прым. канюшы́нны, -ая, -ае і канюшы́навы, -ая, -ае.