рэквізіцы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рэквізіцыі. Рэквізіцыйная квітанцыя. // Які прызначаецца, служыць для рэквізіцыі. А немцаў і ў Ключыку хапала, бо там месціўся рэквізіцыйны пункт. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перагаво́р, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. мн. Дзелавы абмен думкамі пры высвятленні якіх-н. пытанняў, умоў і пад.
Дыпламатычныя перагаворы.
2. Размова; кароткая спрэчка (разм.).
Заказаць міжгародні п.
П. з суседкай па размеркаванні плошчы калідора быў гарачы.
|| прым. перагаво́рны, -ая, -ае (да 2 знач.).
П. пункт.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кла́савы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да класа, класаў (у 2 знач.). Класавая барацьба. Класавыя супярэчнасці. // Уласцівы пэўнаму класу, яго ідэалогіі; прадыктаваны інтарэсамі класа. Класавы пункт гледжання. Класавыя інтарэсы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прапускны́, ‑ая, ‑ое.
Які прызначаецца, служыць для пропуску (у 1 знач.). Прапускны пункт. □ Хвядос спакваля ішоў да саней ад прапускной будкі. М. Ткачоў. // Звязаны з прапусканнем. Прапускная здольнасць сталовай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каса́ние ср. дакрана́нне, -ння ср., датыка́нне, -ння ср., до́тык, -ку м.;
то́чка каса́ния мат. пункт до́тыку;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зда́тачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да здачы (у 1 знач.). Здатачны пункт. // Такі, па якому праводзяць здачу чаго‑н., які выдаецца пры здачы чаго‑н. Здатачная квітанцыя. Здатачны акт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыя́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Спец. Пункт нябеснай сферы, з якога быццам выходзяць бачныя шляхі метэораў і які ўстанаўліваецца мысленным прадаўжэннем шляхоў метэораў у адваротным напрамку да ілюзорнага перасячэння іх.
[Ад лац. radians, radiantis — які выпрамяняе.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́стай ’агароджанае месца для жывёлы (у полі або лесе)’ (ДАБМ, 784), ’стары лес’ (Яшк., слаўг.). Рус. вы́стой ’дзеянне па дзеяслову выстойваць’, в.-луж. wustaj ’адносіны, пункт погляду’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выстаяць (гл. стаяць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
плаўле́нне ср.
1. (действие) пла́вка ж.;
п. мета́лаў — пла́вка мета́ллов;
2. (состояние) плавле́ние;
пункт ~ння — то́чка плавле́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цэ́нтравы в разн. знач. центрово́й;
ц. пункт — центрова́я то́чка;
~выя ігракі́ — центровы́е игроки́;
ц. све́рдзел — центрово́е сверло́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)