ненаве́дванне, ‑я, н.
Няяўка куды‑н. Ненаведванне заняткаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плі́шчыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; незак.
Разм. Сілаю лезці куды‑н., праціскацца. — Куды плішчыцеся? — сярдзіта прамовіла .. [Натальцы] якаясь цётка. Колас. Кожны некуды плішчыўся і абавязкова з ручной паклажай. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыблакуня́цца (приблукуня́цьца) ’прывалачыце, прыплясціся’ (Нас.). Звязана з прыблука́ць, прыблука́цца ’блукаючы, апынуцца дзе-небудзь; прыплясціся куды-небудзь’ (Др.-Падб., ТСБМ), якое з блука́ць (гл.), аформленае экспрэсіўным суфіксам ‑ун‑. Параўн. рус. наўг. приблу́каться ’прыстаць, прыбіцца да каго-небудзь, чаго-небудзь, блукаючы’, укр. приблука́ти ’заблукаўшы або блукаючы, прыйсці куды-небудзь’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
карэспандава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; незак. (кніжн.).
1. Накіроўваць куды-н. карэспандэнцыю (у 3 знач.; уст.).
2. з чым. Адпавядаць чаму-н., суадносіцца з чым-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
яві́цца, яўлю́ся, я́вішся, я́віцца; зак. (разм.).
Прыйсці куды-н., з’явіцца дзе-н.
Я. ў суд.
|| незак. яўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз. я́ўка, -і, ДМ я́ўцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазако́чвацца, ‑аецца; зак.
Закаціцца куды‑н. — пра ўсё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панапаўза́ць, ‑ае; зак.
Напаўзці куды‑н. у вялікай колькасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыкачава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак.
Прыбыць куды‑н. качуючы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзець сов., разг. дева́ть, деть; (затерять — ещё) задева́ть, подева́ть;
дзе ты дзеў маю́ кні́гу? — куда́ ты дева́л (дел, задева́л, подева́л) мою́ кни́гу?;
◊ няма́ куды́ дз. гро́шы — не́куда деть (дева́ть) де́ньги;
не ве́даць, куды́ во́чы дз. — не знать, куда́ глаза́ деть;
гэ́тага ніку́ды не дзе́неш — э́того никуда́ не де́нешь;
не ве́даць, куды́ ру́кі дз. — не знать, куда́ ру́ки деть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заве́зці, ‑вязу, ‑вязеш, ‑вязе; ‑вязём, ‑везяце; пр. завёз, ‑везла; зак., каго-што.
1. Везучы, даставіць куды‑н.; адвезці. Запрог Алесь калгаснага каня і завёз Андрэя на станцыю. Васілевіч. // Адвезці далёка або не туды, куды трэба; звезці. Завезці на край свету. Завёз невядома куды.
2. Прывезці, даставіць куды‑н. Завезці тавары ў магазін. // Прывезці адкуль‑н. здалёку, закупіўшы, набыўшы і пад. Янотападобнага сабаку на Беларусь завезлі ў 1936 г. з Далёкага Усходу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)