Verbum

дра́паць², -аю, -аеш, -ае; незак. (разм., пагард.).

Паспешліва адступаць, бегчы наўцёкі.

Немцы драпалі з-пад Курска аж пыл курэў.

драпе́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Драпежная жывёліна.

Лясныя драпежнікі.

2. перан. Драпежны (у 2 знач.) чалавек.

3. перан. Той, хто нажываецца на абрабаванні каго-н., на раскрадванні грамадскага набытку.

|| ж. драпе́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. драпе́жніцкі, -ая, -ае.

драпе́жніцкі, -ая, -ае.

1. гл. драпежнік.

2. перан. Шкодніцкі, заснаваны на асабістай выгадзе.

Драпежніцкае высяканне лесу.

Драпежніцкая лоўля рыбы.

драпе́жніцтва, -а, н.

1. Спосаб існавання драпежных жывёл.

Ваўкі жывуць драпежніцтвам.

2. перан. Характар дзеянняў, уласцівых драпежніку (у 2 і 3 знач.).

3. перан. Шкодніцкае вядзенне гаспадаркі; браканьерства.

Лясное д.

Д. ў лоўлі рыбы.

дра́піна, -ы, мн. -ы, -пін, ж.

Ранка на скуры, пашкоджанне на прадмеце ў выглядзе палоскі, зробленыя чым-н. вострым і тонкім.

Глыбокая д.

Ногі ў драпінах ад іржэўніку.

Д. на паліраваным стале.

|| памянш. дра́пінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

драпірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., каго-што.

Абіваць, упрыгожваць якой-н. тканінай, размяшчаць што-н. прыгожымі складкамі.

Д. сцены.

|| зак. задрапірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны.

|| звар. драпірава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; зак. задрапірава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся.

|| наз. драпіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж. і драпірава́нне, -я, н.

драпіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

1. гл. драпіраваць.

2. Парцьера, тканіна, якой драпіруюць што-н.

|| прым. драпіро́вачны, -ая, -ае.

драпіро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які драпіруе што-н.

|| ж. драпіро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

драпры́, нескл., н.

Тое, што і парцьера.

драсён, -сёну, м.

Травяністая звычайна аднагадовая расліна сямейства драсёнавых.

|| прым. драсёнавы, -ая, -ае.

Д. парастак.

Сямейства драсёнавых (наз.).